Vandaag stond na twee uitwedstrijden eindelijk weer een thuiswedstrijd op het programma, en dit keer op echt gras.

De trainer had vrijdag al aangegeven dat het zaterdag lastig zou worden om te spelen, de ouders hadden onze voetballers hierop voorbereid. Toch ging de wekker zaterdagochtend om 7:00 uur en kregen we goed nieuws: de wedstrijd ging door! Onze kinderen stonden dan ook enthousiast op. De tegenpartij leek echter minder haast te hebben, want om 8:25 uur – vijf minuten voor de aftrap – waren ze slechts met vier spelers. Sportief als we zijn, besloten wij ons aantal spelers aan te passen aan dat van de tegenstander. Het duel verliep volgens mij redelijk gelijk op, al hadden wij moeite om dicht bij het doel van de tegenstander te komen. Gelukkig brak Dillon door met een belangrijke goal en bracht de stand vlak voor het einde van het eerste kwart van 0-2 terug naar 1-2. Daarna bleef VCS echter scoren, vooral dankzij een sterke spits al la Brobbey die keer op keer wist te counteren richting ons doel. Hoewel de eindstand uiteindelijk een pijnlijke 1-11 werd hebben we allemaal het gevoel dat er meer in had gezeten. Gelukkig hebben we met een paar mooie penalty’s kunnen afsluiten en kon Amina ook als keeper goed aan de bak!  We hadden onze trainer Robert na zijn vakantie graag de winst cadeau gedaan maar we blijven ervoor werken en vooral de lol houden. Maar de grote vraag blijft: wat is de sleutel naar succes, en wie weet hem te vinden? Volgende week spelen we uit tegen HBS en gaan Manuel, Dillon, Philippe, Alec, Rens, Allistair, Amina en Luca er weer voor! David (vader van Dillon)