Die Haghe viert een carnavalsfeessie!

“Weet je wat ik wel zou willen zijn? Een bloemetjesgordijn, een blóemetjesgordijn!”, schalt het uit de boxen bovenaan de trap van het clubhuis van Die Haghe.

En zeker de begeleiders van de jongste kinderen zullen zich herkennen in de tekst als ze als eerste lichting om kwart over acht op deze zaterdagochtend het terrein betreden: het is vroeg en het is koud, ‘was ik maar een bloemetjesgordijn, dicht geschoven in een aangename slaapkamer…’
 
Maar, het verlangen naar het warme thuis verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon als de kinderen bezig gaan met alle activiteiten die voor ze zijn klaargezet op de velden 3 en 4. Prins carnaval Patrick - in vol felgroen carnavalsornaat - en zijn kompaan in de voorbereiding Marlies hebben er echt iets moois van gemaakt.
 
Carnaval zelf is alweer drie weken geleden en eigenlijk zouden we toen dit evenement hebben, alleen waren de velden toen verstopt onder de sneeuw en waren de meeste kinderen in de weer met slee of schaats in plaats van met de bal. Uitstel bleek gelukkig geen afstel! Wedstrijdje skilopen - met vier kinderen tegelijk op één paar ski’s (probeer dit niet thuis..!) - een partijtje ouderwets touwtrekken of in een lange platte rupsband met het hele team naar de overkant lopen: er wordt flink wat gelachen, gevallen en gestreden. Sommige kinderen zijn daarbij in het vertrouwde Die Haghe tenue, of van ADO of Ajax, maar in het teken van het verlate carnavals-event lopen er ook nog best wat roze katten, gevlekte panters en groene krullenbollen over de velden. Een viertal gefocuste JO-10 spelers staat in een juten zak achter een lijn klaar voor een onderling duel, terwijl een met ontploft afro-kapsel bedekselde begeleider met zijn hand omhoog aftelt tot de start. “Zak maar lekker door!” galmt nu over de velden. De kinderen die vooraf dachten aan een waar voetbaltoernooi deel te gaan nemen, komen aan hun trekken bij het ‘zigzaggen en schieten’ en zeker bij het ‘omkeer-wedstrijdje’: de goals staan middenin het veld met de ruggen naar elkaar toe en de teams moeten daar eerst omheen komen om te kunnen scoren bij de tegenstanders - en als ze over of naast schieten moeten ze zich als de wiedeweerga weer om de goals heen snellen om hun eigen doel te verdedigen.
 
Het mooiste blijft uiteindelijk toch de stormbaan: een springkussen met alles erop en eraan. De kinderen gaan erin als een bal in een flipperkast om na een stormachtige route van klimmen, glijden en botsen door elkaar gehusseld weer aan de andere kant tevoorschijn te komen. “Mogen we nog een rondje?!”, klinkt het elke keer weer. De Snollebollekes op de achtergrond doen vermoeden dat dit festijn nog maar niet zomaar voorbij zal zijn. En als even later André van Duin zingt dat er een paard in de gang staat, is er ook niemand die aan een time-out denkt. Maar aan alle moois komt uiteindelijk toch een einde: de muziek stopt subbiet als de toeter tegen half twee voor de laatste horde kinderen het eindsignaal laat klinken. Met een mooie zak snoep worden de kinderen naar de stenen trappen gelokt, waar voor alle deelnemers een ware carnavalsoorkonde klaarligt en natuurlijk de groepsfoto wordt gemaakt. In het zuiden kunnen ze carnaval vieren, maar wij doen het op onze eigen manier - en een paar weekjes vertraging kan hier de pret niet drukken. Volgend jaar gaan we er weer voor!
Jeugd Overzicht