Mensen, dit verlies is er eentje om met trots te dragen. We speelden tegen de eerste landskampioen van Nederland (nog voordat ‘een Ajax’ die eer ten deel viel). Meerdere landstitels volgden voor HVV, dus toen onze kids het terrein met historie betraden, via een door leeuwen bewaakte poort, werden ze overvallen door ontzag en stonden ze eigenlijk al 10-0 achter. Gelukkig begonnen we wel bij 0-0 (28 seconden later overigens al 1-0..). Wat niet hielp was bovendien de zieken- en vakantieboeg van Die Haghe. Vervanging werd geregeld en met een extra keeper in de spits werd het zowaar 1-1..! Wat ook niet hielp was het tijdstip - onze kids zijn gedrillde routinekids en ze waren dan ook zienderogen in de war dat ze in plaats van te gamen buiten moesten spelen... Wat ook niet hielp zagen we pas in de rust (de tel waren we bovendien al kwijt..): de trainer van HVV JO11-3 was niemand minder dan oud-Ajacied Cedric van der Gun (tsja, zo kunnen wij t ook...). De geel-zwart gestreepte kids hadden een rust, overzicht en teamkwaliteit, onze keeper werd er moedeloos van... De laatste tien minuten mocht Die Haghe van coach Gerhard los, en wat bleek? Ze gingen los en wonnen deze stormperiode met 3-2!!! (In de woonwijk van Mark Rutte hebben we aan die andere uitslag ‘geen herinnering’ meer, maar het zou kunnen dat elke speler van HVV er zo’n 3 in heeft gelegd...). Volgende week weer een kans(je) 😉

Teamouder Maarten